Instrument klawiszowy, którego poprzednikiem były klawikord i klawesyn. Podstawy konstrukcyjne nowoczesnego fortepianu wynalazł Włoch Bartolomeo Cristofori w 1711 roku. Wynalazek polegał na wprowadzeniu młotków, uderzających o struny i na uniezależnieniu młotków od klawiszy. Po naciśnięciu klawisza młotek uderza w strunę, lecz natychmiast od niej odpada, dzięki czemu struna swobodnie wibruje, a młotek jest gotów do następnego uderzenia. Dalsze wynalazki. udoskonalające fortepian do stanu dzisiejszego, mnożyły się aż do połowy XIX stulecia. Dzisiejsze fortepiany buduje się w czterech typach: krótki gabinetowy, salonowy zwany także półkoncertowym, koncertowy o długości 2 metrów 60 centymetrów i wielki koncertowy o długości 3 metrów 10 centymetrów. Skala fortepianu obejmuje dźwięki A2 do c5, czyli ponad siedem oktaw. W XX stuleciu najdoskonalsze fortepiany produkowano w firmach: Pleyel (Francja). Bechstein, Bluthner (Niemcy), Steinway (USA). Warsztaty firmy Bechstein zostały zniszczone podczas drugiej wojny światowej.

Lata 1838 – 1839 to czas ukończenia przez Fryderyka Chopina cyklu 24 Preludiów op. 28. Zawierają one w skondensowanej formie najważniejsze oraz najbardziej typowe ich autorowi środki kompozytorskie. Ujęte w niezwykle oryginalnym cyklu, którego forma nie jest z góry ustalonym schematem, ale wynika z zastosowania wielkiego bogactwa środków wyrazu kompozytorskiego, tworzą dzieło o wielkim ładunku emocjonalnym.

Skąd pomysł napisania 24 preludiów? Chociaż podobne cykle pisali przed Chopinem Moscheles, Hummel, Hiller czy Herz, to uważam, że najwięcej inspiracji czerpał Chopin z wielkiego dzieła J. S. Bacha (dwa tomy 24 Preludia i Fugi), cyklu powstałego w latach 1722 – 1742, a nazwanego przez Bacha „Das wohltemperierte Klavier”, co w wolnym tłumaczeniu znaczy” Instrument klawiszowy dobrze strojony”.

Prezentowane preludium jest chyba najbardziej naładowane emocjonalnie. Można tu doszukać się buntu, wzburzenia, ale i żalu, tęsknoty, wyciszenia.