Instrument dęty drewniany o pojedynczym stroiku. Wynaleziony około 1700 roku. Barwą dźwięków przypominał włoską trąbkę clarino stąd nazwa. Klarnet składa się z:

a) ustnika w kształcie krótkiego ściętego walca drewnianego z umocowaną na ścięciu płytką trzcinową (stroik) która przy zadęciu drga co jest źródłem dźwięków

b) około 70-centymetrorwej rury drewnianej lub ebonitowej z kilkudziesięcioma bocznymi otworami zamykanymi i odmykanymi za pomocą systemu klap i dźwigni a także wprost czubkami palców grającego co zmienia wysokość dźwięków

c) wylotu w kształcie rozwartego lejka przez który dźwięki wydostają się z instrumentu. Trzymając klarnet prostopadle do ust klarnecista wygrywa na nim dźwięki w skali od e do c4. W zwiększonej orkiestrze symfonicznej grają dwa klarnety i klarnet basowy.

Klarnet basowy potocznie nazywany bywa basklarnetem. Odmiana klarnetu o skali dźwięków niższej o oktawę i o kształcie długiej czarnej fajki którą grający opiera kolankiem o podłogę.