WKD Warszawska Kolej Dojazdowa od 1947 r., EKD Elektryczna Kolej Dojazdowa 1927 - 1947 (woj. mazowieckie)
Warszawska Kolej Dojazdowa (WKD) jest przedsiębiorstwem mającym historię sięgającą początków XX wieku. Linia została uruchomiona 11 grudnia 1927 roku jako pierwsza normalnotorowa kolej elektryczna, zbudowana od podstaw w odrodzonej Polsce pod nazwą Elektryczne Koleje Dojazdowe. Pierwszy pociąg wyjechał na linię 11 grudnia 1927 roku. Budowę linii rozpoczęto w Komorowie i prowadzono równocześnie w obu kierunkach, tj. w kierunku Warszawy oraz w kierunku Grodziska Mazowieckiego. Pierwotny przebieg linii na terenie Warszawy różnił się od obecnego. Linię poprowadzono w oddaleniu od torów Drogi Żelaznej Warszawsko-Wiedeńskiej i ulicą Nowogrodzką doprowadzono aż do ulicy Marszałkowskiej.
Przy budowie linii wykorzystano najnowocześniejsze wówczas rozwiązania techniczne. Linia została wyposażona w nowoczesny system prowadzenia pociągów oparty na automatycznej sygnalizacji świetlnej sprowadzonej ze Szwecji, zapewniającej wysoki poziom bezpieczeństwa ruchu pociągów oraz nieosiągalną na kolejach państwowych częstotliwość kursowania pociągów. Poza sygnalizacją zachwyt wzbudzały wagony silnikowe i doczepne sprowadzone z Anglii, rozwijające zawrotną jak na owe czasy prędkość 70 km/h, wyposażone w hamulce powietrzne Westinghouse’a.
Rozkwit EKD przypada na ostatnie lata przedwojenne, chociaż sukcesywna rozbudowa i modernizacja prowadzona była do 1989 roku. Tuż przed wybuchem II wojny światowej osiągano przewóz na całej linii ok. 4000 pasażerów dziennie.
W październiku 1947 roku rozpoczęto proces upaństwowienia spółki akcyjnej EKD. Przejęcie przez PKP sfinalizowano w 1951 roku, przekazując linię Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowych w Warszawie i zmieniając nazwę z Elektrycznych Kolei Dojazdowych na Warszawską Kolej Dojazdową (WKD). Upaństwowiona WKD nadal niezmiennie zapewniała doskonałą i tanią komunikację. W 1972 roku ostatecznie wycofano stary, liczący 45 lat tabor produkcji angielskiej serii EN80 i zastąpiono go elektrycznymi zespołami trakcyjnymi serii EN94 wyprodukowanymi we wrocławskim PaFaWag-u. W ostatnim dniu 1974 roku, w godzinach popołudniowych 31 grudnia, po raz ostatni zmieniono przebieg linii na miejskim odcinku w Warszawie, wycofując ją z ulicy Szczęśliwickiej i prowadząc w kierunku linii średnicowej już od przystanku „Warszawa Raków”.
Stacja Muzeum w Warszawie (woj. mazowieckie) 2016 r.
Stacja Muzeum zajmuje budynek byłego dworca kolejowego Warszawa Główna Osobowa. W latach 1931 - 2016 w tym miejscu działało Muzeum Kolejnictwa w Warszawie. Zwiedzającym udostępniono ekspozycję modeli kolejowych i wystawę zabytkowego taboru liczącego ok. 50 eksponatów. Można tu zobaczyć lokomotywy parowe (m. in. PM3-5 i Os24-7, spalinowe (w tym pancerną PzTrWg16) oraz elektryczne (np. EU20-24 i EP02-02. Oprócz wystaw stałych organizuje się wystawy czasowe.
Muzeum Lotnictwa Polskiego w Krakowie (woj. małopolskie) 1964 r.
Muzeum działa na terenie lotniska Rakowice-Czyżyny - jednego z najstarszych lotnisk na świecie. Znajduje się tu jedna z największych w Europie kolekcji silników. W muzeum można podziwiać ponad 200 samolotów, ale także szybowce, motoszybowce, śmigłowce i rakietowe systemy przeciwlotnicze. Jedna z hal wystawowych mieści się w oryginalnym przedwojennym hangarze 2. Pułku Lotniczego. Muzeum co roku organizuje Małopolski Piknik Lotniczy.
Mławska Kolej Dojazdowa (woj. mazowieckie) 1915 r.
Mławska Kolej Dojazdowa została zbudowana przez Niemców w czasie I wojny światowej w celach militarnych. Trasa kolejki biegła przez następujące miejscowości: Mława - Grudusk - Przasnysz - Krasne - Maków Mazowiecki i liczyła ponad 70 km. Obiekt był otwarty dla ruchu osobowego w latach 1946 - 1985. W czerwcu 2016 r. po szynach niszczejącej do tej pory wąskotorówki kursowały cztery drezyny. Kompleks obejmuje zabytkowe maszyny, narzędzia i parowozownię. Na linii można zobaczyć parowóz HF nr 14252.
Parowóz "Piękna Helena"
Kolekcja powozów w Łańcucie (woj. podkarpackie) XIX/XX w.
Na zamku w Łańcucie można zobaczyć dwa budynki neobarokowych stajni i modernistycznej wozowni. Zaprojektował je Armand Bauque. Ekspozycja składa się z 123 powozów. Znajdują się tu również pojazdy należące do rodziny Potockich, jak i obiekty gromadzone po II wojnie światowej. Wśród nich można podziwiać dzieła takich renomowanych firm jak Marius, Lohner, Labourdette czy Rotchild. Powozy umieszczono w dwóch salach: Żółtej i Czerwonej Wozowni.
Parowozownia w Wolsztynie (woj. wielkopolskie) 1907 r.
W Kompleks składa się m. in. z hali parowozowej, obrotnicy, wieży wodnej, stolarni i warsztatu ślusarskiego. To ostatni tego typu obiekt w Europie, gdzie parowozy służyły do regularnych przewozów pasażerskich. Można tu zobaczyć zabytkowe parowozy i wagony, a także szybkościomierze, latarnie sygnałowe i urządzenia służące do łączności. Zgromadzono tu ok. 30 parowozów, ale na szczególną uwagę zasługuje "Piękna Helena" osiągająca prędkość ponad 130 km/godz.
ŚRODKI TRANSPORTU
Architektura Muzyka Zabytki Sztuka