Huta często zmieniała właścicieli: należała do rodziny Platerów, Spółki Akcyjnej Handlowo-Przemysłowej "Elibor", a następnie Huty "Pokój" z Rudy Śląskiej. Produkcję przerwano w 1940 r. Wznowiono ją po II wojnie światowej. Od 1960 r. przedsiębiorstwo zostało przejęte przez Muzeum Techniki z Warszawy. Na uwagę zasługuje architektura obiektu. Budynki wzniesiono w stylu neoromańskim. Można tu zobaczyć zachowany do naszych czasów zespół wielkopiecowy. Największą atrakcją jest piec hutniczy opalany węglem drzewnym - jedyny tego typu zabytek w Polsce.
Początki obiektu sięgają 1834 r., kiedy firma Bergwerksgesellschft uruchomiła w Szopienicach hutę cynku. W latach 1972-2008 przedsiębiorstwo działało pod nazwą Huta metali Nieżelaznych "Szopienice". Był to jeden z największych zakładów w Polsce wytwarzających produkty z mosiądzu i miedzi, a na początku XX w. największy producent kadmu na świecie. W skład kompleksu wchodzi wiele zabytków, m. in. zabudowa dawnej huty oraz budynki kotłowni, walcowni, wagonowni, stolarni i linia walcarek.
Obiekt powstał z inicjatywy Stanisława Staszica. Prace nadzorował Bogumił Schmidt i Fryderyk Lampe. Inspirowano się hutą w Pankach koło Częstochowy. W 1829 r. zamontowano maszynę parową. Przedsiębiorstwo zostało spalone przez Rosjan w 1866 r., ponieważ wytwarzano tu broń dla uczestników powstania styczniowego. Do dziś zachowały się ruiny pieca i hal produkcyjnych. Ruiny huty zostały wpisane do rejestru zabytków.
HUTY
Architektura Muzyka Zabytki Sztuka